Trzy Korony

Trzy Korony to szczyt najczęściej odwiedzany przez turystów lubiących górską wspinaczkę. Należy on do najwyższych w Pieninach Środkowych oraz do masywu Trzech Koron. Górskie zbocza pokrywają malownicze lasy i potoki. Na szczycie znajduje się pięć turni zbudowanych z wapieni rogowcowych:

Okrąglica

– 982 m n.p.m. Najwyższa, na niej znajduje się platforma widokowa z barierkami.

Na platformie mieści się około 30 osób.

Płaska (Plaska) Skała – 950 m n.p.m. leży Na południowy wschód od Okrąglicy.

Nad Ogródki – 940 m n.p.m. Na południowy zachód od Okrąglicy. Od 1933 stał tutaj obsługiwany

przez pustelnika totalizator opadowy

Pańska Skała (Bryłowa) – 920 m n.p.m. Gnieżdżą się w niej rzadkie ptaki pomurniki.

Niżnia Okrąglica (Ganek, Siodło) – wysunięta ku południu pod Okrąglicą i niższa o

80 m. Z niej dawniej, przed udostępnieniem wierzchołka, oglądano panoramę.

Jedno z najatrakcyjniejszych turystycznie miejsc w Pieninach. Z platformy widokowej

na Okrąglicy, opadającej na Rówień koło Dunajca 500-metrową przepaścią, doskonały

widok na przełom Dunajca i obszar Pienińskiego Parku Narodowego, a także na Tatry,

Beskid Sądecki, Gorce, Beskid Żywiecki i na gurę Spiską. Przy dobrej pogodzie widać

także odległą o 63 km Babią Górę..

Trzy Korony początkowo nazywano Pieninami. Później, w 1834 roku, pojawiła się nazwa Kronenberg, która widniała w ówczesnych dokumentach. Szybko przetłumaczono ją na język polski, nazywając Koroną. Nazwy Trzy Korony zaczęto używać od 1860 roku.

W masywie Trzech Koron występuje siedem gatunków roślin, które nie rosną nigdzie indziej w całych Pieninach. Ponadto rosną tu naskalne rośliny wapieniolubne – np. rozchodnik wielki, którym żywi się rzadko występujący pieniński motyl niepylak Apollo.

Trzy Korony były zawsze popularne wśród turystów. Pierwsza trasa została wytyczona i oznakowana już w 1906 roku, a w 1929 r. polski rząd wykupił je od właścicieli.